Ταξιδεύοντας...: Tokyo

Tokyo Lights...

Θυμάμαι σαν τώρα εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη που ανακοίνωνα στην Γιούλη " τα έκλεισα όλα" ...
Θυμάμαι επίσης όταν εκείνη αποσβολωμένη και αφού συνήλθε από το σοκ, πρώτα με φίλησε και μετά μου'σουρε τα εξ αμάξης...

Στην διάρκεια των τεσσάρων μηνών που ακολούθησαν,πριν το ταξίδι,έγιναν πολλά,
σημαντικά, όπως αναβάθμιση αεροπορικής θέσης
(thank you miles and more),
αλλά και ασήμαντα όπως αστοχία ψύξης σε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα της Fucosima και έναρξη εχθροπραξιών της Ιαπωνίας με την Βόρειο Κορέα
(με 12-15 συστοιχίες πυραύλων να κοιτάνε το Τόκυο από μεριά της Κορέας και τουλάχιστον 20 συστοιχίες patriot να κοιτάνε την Πιονγιάνγκ από μεριά της Ιαπωνίας).

Τουλάχιστον ο καφές στον Γρηγόρη το πρωινό της 26ης Απριλίου στο αεροδρόμιο ήταν της αρεσκείας μου,και αφού κάπνισα μετά μανίας 4,5,15 τσιγάρα(ποιός μετράει),και μετά από τα απαραίτητα check in (facebook εννοείται)---ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ

3 ώρες μέχρι την Φρανκφούρτη ,στην οποία παρεπιπτόντως φθάσαμε με μια ενδιάμεση στάση στην Στουτγκάρδη,λόγω προβλήματος (κάτι που φυσικά ενέταξα "στα ασήμαντα" του ταξιδιού),και οριακή επιβίβαση στο θαυμάσιο Α380-800 της Lufthansa...

A380-800 Frankfurt to Narita

Η αλήθεια είναι ότι μου πήρε 3 ώρες να κατανοήσω την λειτουργία αναδίπλωσης και έκτασης του καθίσματος και άλλες 2 ώρες να θαυμάζω τους τρόπους καθαριότητος και απολύμανσης της Γιαπωνέζας της φωτογραφίας...
(με την χρήση τουλάχιστον 5 gadgets από το μαγικό της τσαντάκι).
Όταν πέρασα στις άλλες δυνατότητες του καθίσματος πετούσαμε κάπου πάνω από την Σιβηρία,με έπιασε το κρύο,βρέθηκε και το κάθισμα τυχαία στις 180 μοίρες και αποκοιμήθηκα...

8 παρά 10 το πρωί,τοπική ώρα,προσγειωθήκαμε στο Narita.
Επιλέξαμε την υπηρεσία limousine to Tokyo που περιελάμβανε 2ωρο πήγαινε ,αντίστοιχο έλα και 2 ημέρες δωρεάν metro (συνολικό κόστος 48 ευρώ.)

Διαπραγμάτευση και τελικός διακανονισμός...

Το suttle έκανε στάση σε 5 κεντρικά ξενοδοχεία του Τόκυο και ήταν πολύ βολικό,ιδαίτερα μετά από τόσο μεγάλο ταξίδι.Οδηγός κουστουμαρισμένος,άσπρα γάντια απαράμιλλη ευγένεια και εξυπηρέτηση.
Πρώτες εντυπώσεις ...καθαριότητα-καθαριότητα-καθαριότητα.
Δρόμοι,σοκάκια,στενά και λεωφόροι ΟΛΑ ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΑ.
Εννέα εκατομμύρια αυτοκίνητα να στοιβάζονται σε όλους τους δρόμους ,(πραγματικό νούμερο),
-παρεπιπτόντως δεν είδα ένα σκονισμένο ή παραμελημένο σε όλη την 8ήμερη διαμονή μου -
και ούτε ίχνος ή υποψία εκνευρισμού ,κορναρίσματος και χειρονομιών.
Με άλλα λόγια καλά έκανα και δεν νοίκιασα αυτοκίνητο γιατί αν δεν διαολοστείλεις και κανένα δεν έχει γούστο !
Είπαμε ευγένεια και πολιτισμός αλλά όχι να σε πάρει και ο ύπνος...

Από όπου και άν περνάγαμε (ξενοδοχείο ή Δημόσιο κτήριο),υποκλινόντουσαν με αποτέλεσμα ,δεν το κρύβω, να το πάρω πάνω μου
(άλλωστε όλοι γνωρίζετε ότι δεν θέλω και πολύ)
-τελικά κατάλαβα ότι υποκλινόντουσαν στο οδηγό....
Το δικό μου 7λεπτο υπόκλισης δεν είχε έρθει ακόμη !

2 ώρες από το αεροδρόμιο έως το κέντρο της πόλης στα αυτοκρατορικά ανάκτορα και άφιξη στο θαυμάσιο
tokyu capitol hotel...

tokyu capitol hotel

room...

εκεί και μπαίνοντας στο ξενοδοχείο άρχισαν να μου υποκλίνονται και εγώ από ευγένεια είπα να ανταποδώσω...από υποχρέωση έπρεπε να ξαναυποκλιθούν ,εγώ σκέφτομαι θα είναι έθιμο ,κάτσε να επαναλάβω κ.ο.κ
Για να μην το κουράζω από θαύμα μπορέσαμε και κάναμε check in, διανύοντας μια απόσταση 200 μέτρων με συνεχείς υποκλίσεις ένα ατέλειωτο 7λεπτο (οσφυική μοίρα,λεκάνη ,ισχία ...χάλια !)

Στην reception μας παραχώρησαν δωμάτιο στον 29 όροφο upgrade,
το απέδωσα στην εγγραφή στα members του ξενοδοχείου, i prefer, που είχα κάνει από την Αθήνα (προτροπή του Tripadvisor)...
Η Γιούλη το απέδωσε στον οίκτο λόγω ότι είχα πέσει στα τέσσερα εκλιπαρώντας...

Είσοδος στο δωμάτιο και περιέργως το μάτι μου πέφτει στην εντυπωσιακή 60άρα Sharp της οποίας το τηλεκοντρόλ είναι στα γιαπωνέζικα και δεν μπορώ να βγάλω άκρη ούτε για το volume...
Ανοίγω manual και διαβάζω μετά μανίας, για αναλύσεις 2980 χ 2060 ,γκρουπ καναλιών super high definition, δυνατότητα ανάπτυξης της ακουστικής σε όλους τους χώρους του δωματίου...
Μετά από 15 λεπτά έχω καταφέρει να βάλω το MTV στο σαλόνι και ο ήχος να ακούγεται στο ντουζ...με φωτορυθμικά...
Γυρνάω απελπισμένος μέσα στον χώρο και ο καφές και το τσιγάρο έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούν το έντερό μου.
Με το manual υπό μάλης προχωρώ στον ειδικό χώρο που προορίζεται για στιγμές,λεπτά,ώρες ανακουφιστικής απόλαυσης !!!
ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ...

Long live Toto...

Ανοίγοντας την πόρτα ,ακούω τα beat να βαράνε από το MTV .
Ναι είχα ενεργοποιήσει τον ήχο και στο ανακουφιστήριο...
Το καπάκι σηκώνεται αυτόματα ,προσκαλώνταςσε προκλητικά και το φως στην λεκάνη ανάβει λες και πρόκειται να μπλεχτείς στο που ακριβώς πρέπει να κάτσεις...
Στα δεξιά σου χειριστήρια προγραμμάτων πλύσης ,στέγνωσης και ερωτηματολογίου για το αν έμεινες ικανοποιημένος από την εμπειρία σου.
Απέναντι το ειδικό stand για να ακουμπήσεις τo ipad (τέλης)... ή το βιβλίο σου (Γιούλη)...
Να τοποθετώ το ipad και από κάτω μου να ξεπροβάλλουν σωλήνες από διαβολικές τρύπες,ψεκάζοντας νερά,καθαριστικά με 6 διαφορετικούς τρόπους στα πιο απόκρυφα σημεία μου...
Υπέρηχοι ,υπέρυθρες και στρώματα ζεστού αέρα έπαιρναν σειρά για το υποδειγματικό στέγνωμα σαν σου έλεγαν ..."φιλαράκο ξημερώσαμε,δεν πας να ασχοληθείς και με τίποτα άλλο..."
Για να μην πολυλογώ προσωπικά και πουθενά αλλού να μην πήγαινα στο Τόκυο πάλι εντυπωσιασμένος θα έμενα από το ταξίδι..
LONG LIVE TOTO...
(Τότο =ο μεγαλοφυής κατασκευαστής του ανακουφιστηρίου).

Πάλι καλά η Γιούλη με επαναφέρει στην πραγματικότητα των καταιγιστικών ρυθμών που πρέπει να ακολουθήσουμε αν θέλουμε να βιώσουμε την πραγματικότητα της πόλης...
Παραδέχομαι ,με δυσκολία υπακούω...
Κλείνω ραντεβού με τον TOTO για το βράδυ !

Ημέρα 1η...(μετά τον Τότο)

Στο δεύτερο υπόγειο του ξενοδοχείου ξεκινούν 4 από τις 19 συνολικά γραμμές του υποδειγματικού μετρό ,με δυνατότητα μεταφοράς πρακτικά παντού στην Ιαπωνία-ίσως και πιο μακριά-
Σκάλες ,διάδρομοι,χώροι μετρό συγκρινόμενοι μόνο με αντίστοιχους 5άστερου ξενοδοχείου ,σε καθαριότητα - οργάνωση .

Tokyo metro

Starbucks κάθε 100 μέτρα και είμαι ευτυχής.

Restaurant ,μαγαζιά στην ίδια πυκνότητα και ποιότητα.
Υποδειγματικοί αυτόματοι πωλητές εισητηρίων,
(πάσο για μια ημέρα με κόστος 5,5ευρώ),
δεν μας προβλημάτησαν ποτέ.

Λες να βρεθώ στην Οσάκα...

Μπορούσες να περπατήσεις από τον ένα σταθμό στον άλλο!!!
Δεν σε ενοχλούσε,δεν ήταν δα και τεράστια η απόσταση
-ή τουλάχιστον έτσι μας φαινόταν-
άλλωστε η ύπαρξη wi fi σε βοηθούσε να σκοτώσεις την ώρα σου.
Το μεγάλο κέρδος της εκδρομής ήταν το γεγονός να βλέπω την Γιούλη χωμένη στο iphone χωρίς ίχνος διάθεσης κουβεντούλας...
Αυτή και το wi fi (revenge of the nerds)...
Φοβερός λαός οι Ιάπωνες,μέχρι και την Γιούλη κατάφεραν να κάνουν gadget victim,και για όσους ξέρουν την Γιούλη αυτό σημαίνει πολλά.

Στο βαγόνι,και εννοώ στο κάθε βαγόνι,άπειρος κόσμος χωρίς όμως κάποιος να σε σπρώχνει,χωρίς κάποιος να "ιδρώνει" και γενικότερα χωρίς κάποιος να ακούγεται (πράγμα που με εντυπωσίασε) .
Τόσες ημέρες,τόσες διαδρομές δεν συνάντησα έναν Ιάπωνα να μιλάει μεγαλόφωνα με έναν άλλο(για την ακρίβεια ούτε και ψιθυριστά για να είμαι ειλικρινής).
Η πραγματικότητα του υπερπληθυσμού σαφώς έπαιξε ρόλο στην διαμόρφωση κανόνων συμπεριφοράς σε όλους τους τομείς.
Τρομάζω στο τι θα γινόταν αν με κάποιο μαγικό τρόπο μετέφερες 10 εκατομμύρια Έλληνες σε αυτή την πόλη ή άλλη αντίστοιχης έκτασης .
Ίσως το resident evil -extinction δημιουργεί κάποιες εικόνες!

Tokyo Metro

Πρώτη στάση Harajuku fashion ,και άμμεσα εντυπωσιασμός από την ποσότητα του όχλου που κινείται ασταμάτητα ,προς όλες τις κατευθύνσεις,καθώς και από τα εκκεντρικά ντυσίματα-αμφιέσεις-στυλιστικές απόψεις νεαρών (και όχι μόνο),κοριτσιών.
Γενικότερα σαφή άποψη για την ηλικία των θηλυκών δεν μπορείς να διαμορφώσεις στην Ιαπωνία...και αυτό είναι γεγονός!

Κατεβαίνοντας την Takeshita -Dori το trendy και το fashionable παίρνουν σάρκα και οστά,και εκεί που πιστεύεις ότι τα έχεις δει όλα ,πάντα υπάρχει αφορμή για να μείνεις άναυδος.
Φυσικά δωρεάν wifi ,και μετά από καιρό κατάλαβα ότι ίσως αυτό προσφέρεται ,έτσι ώστε να κάθονται και μερικοί να σερφάρουν για να μπορούν οι άλλοι να κινούνται...

Serfing Tokyo

Harajuku fashion

Ακριβώς απέναντι (και σταματώντας πρώτα στον ειδικό χώρο που επιτρεπόταν το υπαίθριο κάπνισμα),
ήταν η είσοδος του Meiji Jingu shrine.
Μεγάλο πάρκο ,αποτελούμενο από 120.000 δένδρα,που κάνουν πολύ καλή δουλειά στο να μπλοκάρουν τον θόρυβο της πόλης (δεν είναι δα και τόσο μεγάλος,προσωπικά ποτέ δεν με ενόχλησε).
Στο τέλος του ο Ινδουιστικός ναός στον οποίο είχαμε την τύχη εκτός από τις παραδοσιακά ντυμένες "ιέρειες" ,να παρακολουθήσουμε και έναν παραδοσιακό γάμο.

Tradional wedding

Εγκυκλοπαιδικές γνώσεις...
Οι Ινδουιστικοί ναοί αναφέρονται ως... shrine
Ενώ οι Βουδιστικοί ως...temple

Meiji Jingu shrine

Μπορούσαμε να περπατήσουμε ως την Shibuya ,αλλά βαλθήκαμε να κάνουμε απόσβεση στο ολοήμερο πάσο και έτσι πήραμε το μετρό για μία στάση.
Ο κακός χαμός και εδώ ,με καμμιά 10αριά φανάρια να ανοίγουν ταυτόχρονα και όλος ο λαός της γης να ξεχύνεται για να περάσει απέναντι (μην με ρωτάτε απέναντι για που,για κάπου)...
Καθόμαστε στο άγαλμα του Hachiko (που για όσους δεν ξέρουν είναι το άγαλμα ενός διάσημου σκύλου με παροιμιώδη αφοσίωση στο αφεντικό του-σχετική ταινία με Richard Gere)
Γύρω -γύρω πραγματικά η Times square αλλά Japan...

Ωχ που είναι ο Hachiko...

Να και ο Hachiko...

Ανεβήκαμε προς το Shibuya 109 building διάσημο shopping center με απίστευτα μαγαζιά προχωρημένου design.
Πίστευα πως θα απογοητευόταν από τις τιμές...
Έπεσα έξω...!!!

Είχε βραδυάσει ,και κάτι η ρομαντική μου διάθεση,κάτι τα 28.000χλμ που είχαμε διανύσει,κάτι η θάλασσα και το αγόρι μου...είπαμε να φάμε.
'Αντε βγάλε άκρη...
Περάσαμε το Midori sushi τρέχοντας...
Περάσαμε το Kyotako γιατί είχε σαν σπεσιαλιτέ μπάλλες από χταπόδι και δεν...
Και όταν αποφασίσαμε για το Chez Matsuo Soto καταλάβαμε ότι δεν είχαμε την πρέπουσα περιβολή (sic),
και δειπνήσαμε (ξανάμανά sic)
σε ένα χαριτωμένο καφέ (χάμπουργκερ,πατάτες gourmet)...

Εκεί που δεν είχαμε τον κώλο...

Αποφασίσαμε να αποτραβηχτούμε γιατί αφενός είχε νυχτώσει για τα καλά ,αφετέρου το λιποθυμικό επεισόδιο από την κούραση ήταν κοντά...

Και πίσω στο ξενοδοχείο ,αφού επικοινωνήσαμε με τα βλαστάρια μας οπτικοακουστικά, φόρεσα την απίστευτη χορηγηθείσα πυτζάμα...και χάρισα στιγμές γέλιου στην σύζυγό μου...

Καληνύχτα...

Συνεχίζεται...

(Ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά οι καλοκαιρινές διακοπές και η τεμπελιά μου με έχουν φέρει πίσω...)

Ημέρα 2η...

Κάτι το jet-lag ,κάτι η αγωνία να προλάβουμε....ξυπνάμε στις 5.30 και αφού σταματάμε στο starbucks της γειτονιάς μας, (2ο υπόγειο του Ξενοδοχείου),αναχωρούμε για ASAKUSA .
Μετρό και με το που βλέπουμε το φως του Ήλιου...
Kaminarimon gate στην είσοδο του Sesoji Temple

Kaminarimon Gate

Περνάμε την Nakamise Dori (δρόμος γεμάτος μαγαζάκια με σουβενίρ) και αμέσως μετά χανόμαστε στην απεραντοσύνη του Sensoji Temple....
Βγάζουμε φωτογραφίες στις αμυγδαλιές που έχουν κατακλύσει τον χώρο,μας εντυπωσιάζουν τα δείγματα αρχιτεκτονικής των κτηρίων,και πίνουμε νερό (η Γιούλη δηλαδή),των Σαμουράι...

Με αυτά και με αυτά (και αφού εύκολα χαζεύεις στα μαγαζάκια της Nakamise Dori κανά 2ωρο)...η ώρα εχει πάει 11πμ και ο δρόμος μακρύς,έτσι...

2 στάσεις με το μετρό και ...Shinjuku Gyoen
Πρέπει να αναφέρω ότι είναι το πρώτο πάρκο που επισκεφθήκαμε από τα πολλά που υπάρχουν στο Τόκυο,και λογικά αυτό που μας έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση.

To Shinjuku Gyoen δημιουργήθηκε κοντα στο 1600 σαν κατοικία του άρχοντα του Τόκυο.
Κατόπιν μετατράπηκε σε βοτανικό κήπο για να μεταβιβαστεί στην αυτοκρατορική οικογένεια το 1903 και να χρησιμοποιηθεί σαν χώρος αναψυχής και διασκέδασης φιλοξενούμενων.
Το πάρκο καταστράφηκε ολοσχερώς στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και ξαναλειτούργησε το 1949 σαν Δημόσιο πάρκο.

Το πάρκο περιλαμβάνει εκτός των άλλων και έναν Αγγλικό Landscape garden (όπως πολύ εύγλωττα μεταφράζεται στα ελληνικά).

Ήσυχο δείπνο στην Ginza (αν θυμάμαι καλά) και επιστροφή στο ξενοδοχείο λίγο αργότερα από την 12άτη νυχτερινή !!!
Επικοινωνία με τα βλαστάρια μας οπτικοακουστικά μέσω google hangouts ( πρέπει να τονίσω την σημασία και την αναγκαιότητα του μέσου,αφού για απλή τηλεφωνική επικοινωνία το κόστος ανέρχεται στα 5 ευρώ το λεπτό!).
Επιτέλους χαλάρωση και βαθύς ύπνος με το MTV στα πλατώ να μην καταφέρνει να μας αποπροσανατολίσει...

Ημέρα 3η...

Ξέρω-ξέρω...."καλά 9 ημέρες στο Τόκυο ,έπρεπε να αφιερώσεις μία ολόκληρη ημέρα στην Disneyland?"
Για μένα ,και ευτυχώς και για την Γιούλη,είναι must see ,must do όσες φορές και αν το έχουμε βιώσει ...οπότε...

35 λεπτά της ώρας και 2 συρμούς του μετρό μακριά
Tokyo Disneysea για την ακρίβεια,μοναδικό στον κόσμο,εμπνευσμένο από θρύλους και παραδόσεις της θάλασσας.

Ειδική μνεία στο μετρό με θεματικές παραστάσεις Disney φυσικά...

Disneysea και οι 7 κόσμοι του...

Και όποιος θεωρεί ότι είναι μόνο για παιδιά πρέπει να αναθεωρήσει... Τόσο απλά...

Tokyo DisneySea is a fantasy theme park in Tokyo Disney Resort that is unique to Japan.
Inspired by the myths and legends of the sea, Tokyo DisneySea is made up of seven themed ports of call: Mediterranean Harbor, Mystery Island, Mermaid Lagoon, Arabian Coast, Lost River Delta, Port Discovery and American Waterfront.

Πως πάτε εκεί...

From Maihama Station, take the Disney Resort Monorail to Tokyo Disney Sea Station (10 minutes, 250 yen). Alternatively, you can walk to the park from Maihama Station in about 20 minutes.

Hours and Fees

Hours:
Varying hours. Typically from 9:00 to 22:00 (from 8:00 on weekends and holidays).
Admission ends one hour before closing.

Closed:
No closing days

Admission:
6200 yen

Δείπνο στο Sailing Day Buffet - American Waterfront
(American ναναι και ότι ναναι...)

Επιστροφή μετά την 12άτη ...νυχτερινή -

Υποχρεωτικά αναγκαστικό πια...

Ημέρα 4η...30-04-2013

Οργανωμένη εκδρομή για σήμερα ,ολοήμερη,κόστους 70 ευρώ το άτομο με προορισμό το βουνό Fuji και την λίμνη Ashi

Ξεναγός μας περίμενε στις 8.00 το πρωί να μας μεταφέρει με ταξί σε προκαθορισμένο σημείο αναχώρησης.

Μας εντυπωσίασαν για μια ακόμα φορά η ευγένεια και οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του οδηγού (άριστος γνώστης της Ελληνικής ιστορίας και παράδοσης και φυσικά της τελευταίας οικονομικής πραγματικότητας)

Με πούλμαν λοιπόν έως τον 5ο σταθμό του Fuji στα 2305 μέτρα υψόμετρο (είναι και το πιο ψηλό σημείο που μπορείς να πας οδικώς),γνωστό και ως Fujisan.

Αμέσως μετά με τελεφερίκ στην κορυφή Komagatake ,με απίστευτη θέα του βουνού,απίστευτη ομίχλη και κρύο...

Χωρίς περιτή αναμονή ,και με καταιγιστικούς ρυθμούς (μετά από ένα θαυμάσιο γεύμα είναι αλήθεια σε τοπικό θέρετρο),κρουαζιέρα στην λίμνη Ashi - Μοναδική !

Επιστροφή με το Bullet train στο Τόκυο
(30 λεπτά με 200 κάτι χιλιόμετρα την ώρα).

Συνεχίζεται....(ελπίζω σύντομα)

Αυτό ..."σύντομα" δεν το λες...(1 χρόνο μετά)

Ημέρα 5η...31.04.2013

Το πρόγραμμα της προπληρωμένης εκδρομής έλεγε μια ολόκληρη ημέρα στο NIKKO (κόστος 80 ευρώ το άτομο)

Το NIKKO βρίσκεται 2 ώρες βόρεια του Τόκυο ,και εκεί συναντάς το περίφημο NIKKO TOSHOGU SHRINE που ουσιαστικά είναι το μαυσωλείο του TOKUGAWA LEYASU πολύ σημαντική προσωπικότητα της Ιαπωνίας ,τα τελευταία 200 χρόνια

Toshogu Shrine

Toshogu Shrine (東照宮, Tōshōgū) is the final resting place of Tokugawa Ieyasu, the founder of the Tokugawa Shogunate that ruled Japan for over 250 years until 1868. Ieyasu is enshrined at Toshogu as the deity Tosho Daigongen, "Great Deity of the East Shining Light". Initially a relatively simple mausoleum, Toshogu was enlarged into the spectacular complex seen today by Ieyasu's grandson Iemitsu during the first half of the 1600s.

The lavishly decorated shrine complex consists of more than a dozen buildings set in a beautiful forest. Countless wood carvings and large amounts of gold leaf were used to decorate the buildings in a way not seen elsewhere in Japan, where simplicity has been traditionally stressed in shrine architecture. Visitors may note that Toshogu contains both Shinto and Buddhistelements. It was common for places of worhsip to contain elements of both religions until theMeiji Period when Shinto was deliberately separated from Buddhism. Across the country, Buddhist elements were removed from shrines and vice versa, but at Toshogu the two religions were so intermingled that the separation was not carried out completely.

Me and the shrine

Among the many buildings at Toshogu, particularly notable ones include a pretty five story pagoda in front of the main entrance gate. The main pillar of the pagoda hangs ten centimeters above ground - an interesting feature installed to combat the lengthening and shrinkage of the wood over time. The interior of the pagoda is only periodically open to visitors at a separate fee.

Εύκολα 3 ώρες πλήρους απασχόλησης...βάλε βγάλε παπούτσια (δεν θα επεκταθώ) και

μισή ώρα για το αντίστοιχο καλοκαιρινό θέρετρο του TOKUGAWA με ενδιάμεσο γεύμα δραστήριων ζώων/ψαριών της θάλασσας που κολυμπούσαν ελεύθερα σε κάτι σούπες
με απροσδιορίστου φύσεως,γεύσης και προέλευσης συστατικά που δεν αγγίξαμε...
(Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά προσπάθησα να σκοτώσω κανά δύο από δαύτα,αλλά αποδείχθηκαν πολύ γρήγορα και έξυπνα για τα ξυλάκια μου>>>)

Πείνα και των γονέων λοιπόν...και με τι διάθεση να δεις και το καλοκαιρινό ανάκτορο του "μεγάλου"...

Άμμεσα επιβίβαση και επίσκεψη των καταρρακτών του KIRIFURI (που δε μου το βγάζεις από το μυαλό ,μπήκαν στο πρόγραμμα για να συμπληρώσουμε καμμιά ώρα ποδαρόδρομου ακόμα----γιατί από καταρράκτες...ΔΕΝ)

Πραγματικά δεν θυμάμαι πως βρέθηκα στο ξενοδοχείο μετά...

Ημέρα 6η...01.05.2013

1η Μαίου

Εργατική Πρωτομαγιά...αποφασίσαμε...σικ...αποφάσισε δηλαδή να ξυπνήσουμε 4.30 το πρωί για να πάμε στην ψαραγορά ,το μέρος που καθημερινά δημοπρατούνται τεράστιοι τόνοι..

Αποτυχία ...οι Ιάπωνες είναι πιο πρωινοί τύποι από εμάς.

Επίσης αποτυχία στο να φάμε σούσι στα 3 εκπληκτικά,τουλάχιστον κατ'όνομα σουσάδικα της περιοχής,που γινόταν το αδιαχώρητο.

Αποφασισμένοι ,κινούμαστε προς Hamarikyu Gardens 4,5,6 χιλιόμετρα μακρυά,αλλά ποιός μετράει...
Σταματάμε ,να είναι καλά,(δηλαδή ο Θεός να μου κόβει μέρες να του δίνει χρόνια του ανθρώπου) στου Denny's,
όπου για πρώτη φορά τρώω κλασσικό Ιαπωνικό πρωινό...ή τουλάχιστον έτσι το βαπτίζω...

Hamarikyu Gardens αναγκαστικά πια ,μήπως χωνέψουμε και τα του Denny's,που δεν...
και εικόνες ,εικόνες,εικόνες...

Στην απελπισία μου,πρέπει ήδη να έχω γράψει 15 χιλιόμετρα,βρίσκω ένα καράβι ....Μπαίνω μέσα
Σοφή απόφαση..
Tokyo by the river

Αργότερα μαθαίνω ότι έχουμε χρησιμοποιήσει την Sumida River Line από Hamarikyu προς Asakusa (highly recommented)..

Μετά από αυτόν τον κουραστικό καταιγισμό πληροφοριών λοιπόν ,
που οι περισσότεροι θα διαβάζετε """σαμουραι,σαμουραι,σαμουραι αιγιαααααα...τον έφαγα τον κερατά τον Τσακ Νορις""""
δεν ξέρω πόσα μετρό ,καράβια και διαστημόπλοια πήραμε για να φθάσουμε στο Ueno Park,
(δεν παραθέτω πάλι φωτογραφίες...το ίδιο εκνευριστικά πράσινο,καθαρό και όμορφο ήταν),αααείχε και Ζωολογικό κήπο με Πάντα ---όχι Fiat---το άλλο PANDA
πρέπει όμως να τονίσω τον πόλεμο με θύματα τεράστια πιάτα από χοληστερινούχα σκευάσματα στο τοπικό Hard Rock Cafe όπου με προσπάθεια βρέθηκε τραπέζι να χωρέσει τους πεινασμένους Ελληναράδες (φέρεεεε)...