ΣΙΦΝΟΣ

 ΣΙΦΝΟΣ ...ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012

 Η άποψή μου για τα Ελληνικά νησιά είναι μία,συγκεκριμμένη και αναλλοίωτη τα  τελευταία 46 χρόνια του βίου μου....
Η Σαντορίνη ,η Μύκονος και όλα τα άλλα !

Διάφοροι λόγοι ,κυρίως όμως η επιλογή της συγκεκριμένης συζύγου, με αναγκάζουν κάθε χρόνο να στοιβάζομαι σε απίθανους σκυλοπνίχτες με σκοπό την εξερεύνηση της πατρίδας μου.
Προσωπικά κανένα άγχος να επισκεφθώ την Σίφνο ,την Κύθνο ,
την Πύκνο και την Φύκνο αλλά είπαμε ,ο καθένας πρέπει να διαλέγει τις μάχες που έχει κάποιες πιθανότητες να κερδίσει !
Η μάχη της επιλογής καλοκαιρινού προορισμού είναι εκ των προτέρων χαμένη.

Δημοκρατικά συζητάμε και εκείνη αποφασίζει !



Αναζητώντας μια στάλα δροσιάς ...

Σίφνος λοιπόν οικογενειακώς με παρέα δύο βιοπαλαιστές του ιδιωτικού τομέα τον Γιάννη και την Ζωή που είχαν στην κατοχή τους τον Γιώργο και τον Στέφανο από παιδιά ,και τρία εξοχικά στο νησί από ακίνητα !

Και ως εδώ όλα καλά ΑΛΛΑ...

Πρέπει να γίνει ευρέως γνωστό ότι για να φθάσεις σε ένα νησί στην Ελλάδα,εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων,έχεις μόνο μία λύση...
Να στοιβαχτείς με 2,5 εκατομμύρια άλλους δύσμοιρους, ανυποψίαστους σε κάποιο λιμάνι και αφού βριστείς,βρίσεις -σπρωχτείς,σπρώξεις -μποτιλιαριστείς,μποτιλιάρεις να μπλεχτείς σε μία Οδύσσεια   3,4, 15 ωρών για να φθάσεις στον προορισμό σου.
Ενδιάμεσα θα πληρώσεις το τοστ που θα παραγγείλεις ωσάν sushi σολωμού,και αν κάνεις το λάθος και νυστάξεις τον καφέ ωσάν να τον φέρνει Ντελιβεράς από Βραζιλία!

Και αν κάποιος θεωρήσει ότι εδώ τελειώνουν τα προβλήματα θα έπρεπε να βρεθεί στην θέση μου ,να  έχει δίπλα του 4 νήπια που τραγουδούν ¨που που που ,που να πήγε η πουπού¨ για 3 συνεχόμενες ώρες,ενώ ταυτόχρονα αλληλοτραβιούνται πάνω από μια φέτα ψωμί.....Ψωμί για τον Θεό!!!!!


Αλλά είπαμε αναζητώντας μια στάλα δροσιάς...


Φθάσαμε στο λιμάνι της Σίφνου (Καμάρες για όσους αρέσκονται σε ονόματα),βγήκαμε και από τον σκυλοπνίκτη και κατευθυνθήκαμε προς την πρωτεύουσα Απολλωνία ,όπου ο βιοπαλαιστής φίλος μου διατηρούσε τα εξοχικά του. 

 

Απολλωνία

Όποιον και αν ρωτήσεις θα στην περιγράψει με τα πιο γλαφυρά λόγια, γραφική-ολόλευκα σπιτάκια-φρεσκοασβεστωμένες καμάρες.....
ήθελα να'ξερα όλοι αυτοί έχουν βαστάζους για να μεταφέρουν τα μπαγκάζια τους από το parking στα καταλύματά τους?
Το λέω δε αυτό γιατί πρέπει να διανύσεις μια απόσταση 500 μέτρων τουλάχιστον, φορτωμένος σαν γαιδούρι 3μηνης αποστολής στο Θιβέτ,με την μόνη διαφορά ότι εκεί το packing δεν το κάνει η Γιούλη (προς μεγάλη χαρά του γαιδουριού -προφανώς).

Και εδώ παίρνει κυριολεκτικά την θέση της "η στάλα δροσιάς" ,που φυσικά δεν είναι στάλα ,τώρα που το σκέφτομαι ούτε "δροσιάς"....Κάποιος κακεντρεχής σαν και μένα θα μπορούσε να το περιγράψει σαν ... 
ΚΟΥΒΑΛΗΣΑ ΟΛΟ ΜΑΣ ΤΟ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑ ΠΑΠΙ ΣΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ !!!!



Ο ΛΩΡΕΝΣ ΤΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ...

 
Αν ο David Lean με είχε δει την πρώτη μέρα στις Σαούρες ,να με χτυπά αλύπητα ο ήλιος επί τετραώρου ,προστατευμένος από τις ευχές?  της παρέας για να μην καώ  ,
(ευχές στον βρόντο ,παρεπιπτόντως),
 θα είχε γλυτώσει τα τεράστια έξοδα των γυρισμάτων στο Μαρόκο,και την φαντάζομαι υπερβολική αμοιβή στον Peter O Tool....
για να μην αναφέρω ότι θα ήμουν ήδη κάτοχος του oscar πρώτου ανδρικού ρόλου (που το'χω και απωθημένο).

Με ξεγέλασαν είναι αλήθεια ότι θα βλέπαμε το μοναστήρι της Παναγιάς της Χρυσοπηγής,σκέφτηκα λοιπόν πόσο ήλιο να'χει ένα μοναστήρι 
(απ'ότι θυμάμαι κλειστές είναι αυτές οι εγκαταστάσεις),
αυτό που δεν μου ανέφεραν είναι τα μαύρα γεγονότα...
Το Μοναστήρι ,καταγάλανες παραλίες και νερά...
 και η έρημος της Αραπιάς !

Ο Γιαννάκης ,ο βιοπαλαιστής με μία φωτογραφική μηχανή αεικίνητος να κάνει τα πάντα,
η Γιούλη να απολαμβάνει τους 45 βαθμούς υπό σκιά,
η Ζωή να διαβάζει τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη ,ή κάτι τέτοιο-δεν μας αφορά επί του παρόντος 
και ο yours trully να ψάχνει καράβι να φύγει.


ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΔΡΟΣΙΑΣ...καράβι δεν βρέθηκε !

Παναγιά Χρυσοπηγή

The Gang

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ...

Το καθημερινό πρόγραμμα είχε διακυμάνσεις είναι αλήθεια από "απόλαυση" έως "ταλαιπωρία".
Διακυμάνσεις απότομες ,επαναλαμβανόμενες και μερικές φορές απρόβλεπτες.
Για παράδειγμα και σε ότι αφορά το "απρόβλεπτες",ήταν πάντα χαριτωμένο να δεις τι θα κουβαλήσει ο Γιάννης απο τον "Μπάτη"κάθε πρωί...-  200 τυρόπιτες και 320 λουκανικόπιτες ή το αντίθετο?

Όπου "Μπάτης" κλασσικό μαγαζί νησιού από φρέσκες πρωινές σφολιάτες για έναρξη ημέρας έως φοβερό espresso για φιλοσοφικές συζητήσεις απροσδιορίστου περιεχομένου
 το βράδυ !

Γενικότερα στην Απολλωνία μπορείς στρίβοντας στο σωστό σοκάκι να πετύχεις από καταπληκτικά καφέ και παραδοσιακά ταβερνάκια έως gourmet restaurant.

Και φυσικά δεν μπορώ να ξεχάσω το καφενείο του κ.Δρακάκη ,
του κυρ Γιάννη ,φιγούρα του νησιού και ολόκληρων των διακοπών μας! 
(Με διαφορά ο καλύτερος ελληνικός που έχω πιεί).

κ.Γιάννης Δρακάκης

Την πρώτη ημέρα ,είναι αλήθεια ότι έδειξα διαγωγή -
πρωινό ξύπνημα στις 9.00πμ
Μετά κατάλαβα ότι και καθόλου να μην κοιμόμουνα για βράδυ ο Γιάννης θα είχε ξυπνήσει 2 ώρες νωρίτερα και παραδόθηκα.Είχα ένα άγχος για τις τυρόπιτες βέβαια γιατί εξαφανιζόντουσαν γρήγορα αλλά το ξεπέρασα...

Που θα πάμε για μπάνιο?
Μια απορία που ποτέ δεν κατάλαβα στο διάβα των αιώνων...
Τι πάει να πει "που θα πάμε για μπάνιο"
Θα πάμε:
 1.εκεί που έχει 2,5 τόνους σκιά
 2.εκεί που έχει καλό freddo
 3.εκεί που παίζει καλή μουσική

47 χρόνια δεν μπόρεσα να περάσω τα κριτήρια μου σε καμμιά από τις παρέες που συναναστράφηκα,
συμπεριλαμβανομένης της οικογένειάς μου.
Πάντα βάραιναν κάτι ...καθαρή θάλασσα,ωραία παραλία 
και άμμος ,βράχια για βουτιές και άλλες αηδίες...

Και ναι ,πήγαμε και στην Χερρόνησο και στον Πλατύ Γυαλό και φυσικά στην Αγία Μαρίνα  στις Καμάρες αλλά το Lazarou beach was my favourite!

lazarou beach

Κάλυπτε απολύτως τις απαιτήσεις μου σκιά,καφέ ,μουσική 
συν καταπληκτικό μπιφτέκι βούβαλου,βίσωνα ,δεινόσαυρου κάτι τέτοιο...
Είναι το μέρος που έγινε και ο ιστορικός αγώνας water polo 
παιδιά -γονείς....
Γλυτώσαμε τον πνιγμό από τους αντιπάλους ,και στο τέλος είπαμε να πνιχτούμε μεταξύ μας...
(Ο Γιάννης είναι αλήθεια ότι έκανε φιλότιμες προσπάθειες ,αλλά τελικά την γλύτωσα).


Είναι αλήθεια ότι μετά τις 6.00 το απόγευμα ήμουν πιο κεφάτος...
Κάτι ο ήλιος που σιγά -σιγά εξαφανιζόταν,κάτι οι λουκουμάδες και ο 4ος freddo της ημέρας που έμπαινε στο προσκήνιο ,εγώ μες στην καλή χαρά. 


Ο Γιάννης siesta 2ωρη ,που το ονόμαζε ενημέρωση μέσω internet.
Αυτό μεταφραζόταν με ένα laptop πάνω στην κοιλιά του Γιάννη που ροχάλιζε.
Πως ενημερωνόταν μην με ρωτήσετε!

Εγώ την ενημέρωση μέσω internet την έκανα άλλες ώρες...

 

Ενημέρωση μέσω internet...

Ακρότητες ...να θυμηθώ

-45 βαθμούς υπό σκιά και εμέις να παραγγέλνουμε ψάρι σούπα στην Χερρόνησο.

Μετά από ψαρόσουπα...

-Αγώνας Μπάσκετ φιλικός-μέχρι θανάτου 12.00 το βράδυ μετά από ελαφρύ δείπνο που περιελάμβανε και την ανεξήγητη εξαφάνιση ενός αρνιού ,
ψημένου,
σε παιδάκια,
 με τα απαραίτητα συνοδευτικά, 
αλλά φάγαμε και γιαούρτι με μέλι στο τέλος που είναι γνωστό για τις χωνευτικές του ιδιότητες !



Συμπέρασμα...

Λέμε συχνά ότι για να περάσεις καλά χρειάζεσαι καλή παρέα και όχι απαραίτητα το τέλειο μέρος.
Το λέμε ίσως συχνότερα από ότι το εννοούμε και σίγουρα συχνότερα από ότι το βιώνουμε.
Κάποια στιγμή όμως είναι αδύνατον να μην αντιληφθείς την καλοσύνη και την αυθεντικότητα κάποιων ανθρώπων...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ
 ΓΙΑΝΝΗ - ΖΩΗ - ΓΙΩΡΓΟ - ΣΤΕΦΑΝΕ !!!!!





ίσως λίγο πιο πολύ τον Γιάννη ,για 2 λόγους

1) Για τις τυρόπιτες
2) που δε με έπνιξε